ინოვაცია
ბოლო რამდენიმე საუკუნეში კაცობრიობა არნახული პროგრესის მოწმე გახდა. თუ წინარე ისტორიულეპოქებში ათასწლეულთა მანძილზე ადამიანთა უამრავი თაობა ისე იცვლებოდა, რომ მათიმატერიალური კეთილდღეობა, სულიერება და დოვლათის წარმოების წესი ფაქტობრივად უცვლელიიყო, ამჟამად ადამიანთა ერთი თაობის სიცოცხლის განმავლობაში მიღწეული სიახლეები ხშირადყველაზე გაბედულ ფანტასტთა პროგნოზებსაც კი აღემატება. ასეთი თავბრუდამხვევი ტემპების მთავარი „დამნაშავე“ კი მეცნიერების განვითარების შედეგად მიღებული ახალი ცოდნის სამეურნეო გამოყენებაა. პროგრესი განსაკუთრებით საგრძნობი გახდა XX საუკუნის მეორე ნახევარში, როდესაც მეცნიერება ბიზნესის შემადგენელ ნაწილად იქცა, ხოლო ცოდნამ უშუალოდ წარმოებაში ფუნქციონირებადი ინტელექტუალური რესურსის ფორმა მიიღო. ამ თვალსაზრისით იგი უკვე წარმოების ერთ-ერთ პრიორიტეტული ფაქტორია, არა მარტო წმინდა თეორიული გაგებით, არამედ რეალურადაც, ბუღალტრული აღრიცხვის